امسال بیش از نیم میلیون دانشجوی جدید درسال ۸۸ وارد دانشگاه ها می شوند و بدون شک این دانشجویانجدید الورود، با هر سال متفاوت خواهند بود. این تفاوت نه فقط در شرایط نوین دانشگاه ها و مراکز آموزشی، نه فقط به دلیل تهدیدها و فشارهایی که بیش از بیش توسط دولت کودتا بر دانشگاه ها بار می گردد، بلکه مهم تر از همه، به دلیل شرایط نوین سیاسی و اجتماعی ایران است .
دانشجویان نورسیده، که در بطن بحران سیاسی اخیر و درکوران مبارزات توده ای مردم علیه د کیتاتوری، کنکور ورود
به دانشگاه ها را به انجام رساندند، در تمام طول تابستان، تصویری متفاوت از دانشگاه را در ذهن های خود آفریده اند و شاید بتوان گفت، که این دانشجویان، با روحیه و اراده ای متمایز از هم مرتبه ای های خود در سال های گذشته پا به دانشگاه می نهند و از این رو، خیلی سریع تر برای انجام وظایف خود در ظرف جنبش پیشرو دانشجویی، آماده می شوند. امسال برای فعالین دانشجویی که آغاز سال های تحصیلی پیش تر را دیده اند، غنیمتی خواهد بود؛ ورودی های امسال را دیگر نه می توان «بی تفاوت »، نه «غیرسیاسی» و نه «اتومیزه» دانست؛ چرا که این دانشجویان، از متن یک بحران سیاسی خونین، مبارزه فراگیر اجتماعی علیه دیکتاتوری و با تجربه هم بستگی اجتماعی عمومیبین توده های مردم پا به دانشگاه ها می نهند؛ همه آن ها در خویشان دور و نزدیک، دوستان و آشنایانشان کسانی را داشته اند که متحمل هزینه هایی گاه گزاف در جریان اعتراضات خود گشته اند، سرکوب ها، کشتار، بازداشت ها و ضرب و شتم های خیابانی را به چشم دیده اند یا دست کم درباره آن شنیده اند، بیش از تمام عمرشان اخبار دیده اند و به سایت های خبری سرک کشیده اند، و از تاریخ سی ساله اخیر ایران چیزها دانسته اند؛ از انقلاب 57 و ناگفته های آن شنیده اند و از «خاوران »؛ آن ها بخش قابل توجهی از بدنه جنبش اینترنتی برای اطلاع رسانی و پوشش اخبار مبارزات بوده اند، در خوف و رجای انقلاب فرهنگی دوم و خطر تعطیلی دانشگاه ها یا تعویق
در بازگشایی آن به سر برده اند و...در یک جمله، در یکی از مهم ترین و بی سابقه ترین تحولات و بحران هایسیاسی در سی سال گذشته سهیم گشته اند، آن هم در آستانه ورود به دانشگاه، که کیفیتی متفاوت از حیات اجتماعی آنان را رقم خواهد زد.
با این تفاسیر، دانشگاه ها امسال باید به استقبال نیروهای تازه نفسی بروند که قطعا از پایه های اساسی گسترش جنبش اعتراضی دانشجویان است. جنبشی که امروز بیش از پیش، نگاه های همه نیروهای سیاسی و توده مردم را به خود جلب کرده است، و از آن انتظار می رود، که در لحظه کنونی جنبش توده ای، صدای رسای اعتراضات مردم علیه دیکتاتوری و خواست آزادی و برابری باشد.
اکنون این بر عهده فعالین چپ و سوسیالیست است که در مقطع ویژه کنونی، وظیفه خود را در قبال دانشجویان جدید
الورود به دانشگاه ها به درستی انجام دهند. دانشجویان چپ و سوسیالیست، ضرورتا باید تاریخ مبارزات دانشجویی به ویژه در یک دهه گذشته را برای تازه واردین بازخوانی کنند. باید از بن بست اصلاح طلبی و سر برآوردن چپ در دانشگاه ها بگویند، از دستاوردهای دموکراتیک و آزادی های نسبی که در پرتو مبارزات طیف چپ جنبش دانشجویی برای دانشگاه ها به ارمغان آمد و به عوامل
سرکوب دانشگاه ها تحمیل گردید.
فعالین چپ و سوسیالیست باید از سنت خود در دانشگاه ها سخن بگویند، از سازشی که هرگز با جریانات حکومتی نکردند و بر خلاف نیروهای اصلاح طلب، هرگز زد و بند و بده بستان با حاکمیت را بر نتابیدند. باید از نشریات زنجیره ای، تلاش های شان در ایجاد تشکل های مستقل دانشجویی، پیگیری خواسته های صنفی دانشجویان، از برگزاری مراسم های 8 مارس و اول ماه مه در دانشگاه ها
بگویند و از پیوند استراتژیک و ناگسستنی شان با بیرون دانشگاه و جنبش های پیشرو اجتماعی، به ویژه جنبش
کارگری.
اکنون در دور جدید مبارزات دانشجویی، در مقطع حساس کنونی، دانشجویان چپ و سوسیالیست حامل سنّتی هستند
که لزوما باید به دانشجویان جدید الورود منتقل سازند. آن ها باید شالوده های مبارزه علیه سرکوب و دیکتاتوری در دانشگاه ها را به این دانشجویان بشناسانند تا بتوانند در هنگامه تهدیدها و تعرضات دولت کودتا به دانشگاه، درستی تحلیل ها و تاکتیک هایشان را به ایشان اثبات نمایند و سنگر آزادی را تعریض و تقویت نمایند.
برای همه روشن است که از یک سو مبارزات دانشجویان تا چه حد برای جنبش توده ای ضد د کیتاتوری حائز اهمیت است و از سوی دیگر، رژیم سرکوبگر اسلامی و بازوان اجرایی دولت کودتا، چگونه برای پیشگیری و خاموش کردن آتش خشم دانشجویان و اعتراضات آنان
خیز بر داشته اند.
اما علی رغم همه شایعات و زمزمه ها مبنی بر تعطیلی یا تعویق بازگشایی دانشگاه ها، به نظر می رسد که دانشگاه ها در اوایل مهرماه گشوده می شوند و بدیهی است که هرگونه تلاشی برای لگام زدن به دانشگاه، از محکومیت و اخراج و ستاره دار کردن فعالین دانشجویی و برخی اساتید گرفته تا تغییر سرفصل دروس و واحدهای درسی، تا اجرای طرح و آئین نامه عفاف!!! در دانشگاه ها و ایجاد شرایط فوق امنیتی برای فعالیت های دانشجویی، تا چه حد سریع عکس العمل شدید دانشجویان را بر می انگیزد و سیستم کنترل علیه دولت کودتا عمل می نماید، چیزی که همه آن را پیش بینی می کنند.
در این میان، تنها آن چه که ضروری است، اتخاذ تاکتیک های مناسب با توجه به تحلیل دقیق از شرایط و منطبق با استراتژی اصلی نیروی مترقی در دانشگاه توسط توده دانشجویان است که فعالین چپ و سوسیالیست، وظیفه به انجام رساندن آن را بر عهده دارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر