درباره «نان» | پریسا نصرآبادی

  

1- لایحه بودجه پیشنهادی دولت برای سال 1394 با چشم‌انداز هرچه بیشتر اجرایی کردن سیاست "اقتصاد مقاومتی" منتشر شده است. در قانون بودجه سال 1393 مبلغ 3800 میلیارد تومان یارانه نقدی نان درنظر گرفته شده بوده که مطابق لایحه بودجه سال 1394 به 2300 میلیارد تومان کاهش یافته است. [1]

از طرف دیگر، درست چند روز پیش از تقدیم لایحه بودجه از سوی دولت به مجلس، قیمت نان در عملیاتی پنهانکارانه و شبانه حدود 30-60 درصد در شهرهای مختلف افزایش داشته است. یعنی متعاقب افزایش 40 درصدی نان به طور میانگین، حمله سیستماتیک به سفره های کم رونقِ فرودست ترین لایه های جامعه، با کاهش 40 درصدی یارانه نقدی نان تکمیل شده است.

در ابتدای سال جاری معاون برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور اعلام کرده بود که بهای نان در فاز دوم هدفمندسازی یارانه ها تغییر نخواهد کرد و روند رشد قیمت حامل‌های انرژی از جمله بنزین و گازوئیل نیز منوط به منابع کسب شده از انصراف یارانه‌بگیران خواهد بود.

اهمیّت رضا شهابی بودن | پریسا نصرآبادی

طی چهارسال گذشته، این بار چهارم است که رضا شهابی زکریا دست به اعتصاب غذای طولانی‌مدت می‌زند. یعنی به‌ طور متوسط هر سال یک‌ مرتبه تنِ فرسوده و بیمارش را ابزار اعتراض و مبارزه در درون زندان کرده و پای خواسته‌هایش سخت‌جانی کرده است؛ آن‌هم به بهای تسریع فرایند اضمحلال بدن در بطن میانسالی. و نیاز به گفتن هم ندارد که این امتناع متناوب از دریافت آب و غذا و حائل کردن تن در متن مبارزه/ مقاومت درون زندان، تا چه حد از برخی مواردِ مشابه آن متمایز است؛ منظور نمونه‌هایی‌ست که بیشتر شمایل یک رژیم غذایی حساب‌وکتاب‌ شده و زیر نظر پزشک و در پرتو کلان رسانه‌های حامی‌شان را تداعی کرده‌اند تا به خدمت گرفتن تاکتیکی مبارزاتی برای دستیابی به یک حق ابتدایی. به‌ویژه گاه ژست‌های کاریکاتورگونه‌ای را رقم زده‌اند که عملاً نتیجه‌ای جز مخدوش کردن سنّت‌های مقاومت و رزمندگی درون زندان را در پی نداشته است.

آن‌سو، چلچله‌ای تنها

آن سو، چلچله‌ای‌ست تنها و بهاری که آمدن‌اش به بهایی‌ست بس گزاف

برای بازگرداندن خورشیدِ دوباره، چه‌ها که نباید کرد

چه جان‌های شیفته‌ای فدا باید، تا  چرخ زمان را بگرداند

چه زندگانی‌ها و خون‌ها که باید در پای آن ریخته شود...

آه ای خالق من! تو مرا در بطن کوهساران خلق کرده‌ای!

آه ای خالق من! تو مرا بر فراز دریاها روان کرده‌ای!

ساحران تاریکی، تنِ پیام آور بهار را در کف دریاها مدفون کرده‌اند

در مقبره‌ی چاهی عمیق، سر به مُهر و دور

چندان بویناک، که تاریکی و سرتاسر مغاک را سرشار کرده بود.

آه ای خالق من! یاس‌های بنفش نیز تو را در خود نهفته‌اند

آه ای خالق من! رایحه‌ی رستاخیز را می‌شنوی؟

ترانه: اُدیسه الیتیس

آهنگساز: میکیس تئودوراکیس

اجرا: گریگوریس بیتیکوتسیس
برگردان:پریسا نصرآبادی

Bithikotsis, Theodorakis - Ena to helidoni (1977)

گزارش از خاک استکهلم | پریسا نصرآبادی & پردیس رحمان فرد

  

پرچم سیاه در سواحل امن اسکاندیناوی برافراشته شده است. دریای دولت های رفاه در این کشورها طوفانی است.

بحران عمیق اقتصادی که از سال 2009 سرتاسر اروپا را درنوردیده و به طغیان و اعتراضات میلیونی وعظیم فرودستان در فقیرترین کشورهای اروپا نظیر یونان، اسپانیا، ایتالیا، پرتغال و غیره انجامیده، اکنون دامن کشورهای به ظاهر مرفّه تر شمال اروپا را گرفته و به نقطه انفجار رسیده است. اکنون زنگ خطر در مناطق حاشیه ای شهرهای مختلف سوئد به صدا در آمده و رو به گسترش گذاشته است. شورش آغاز شده است.

گفتگو با ماهینور المصری، از فعالین سوسیالیست انقلابی | پریسا نصرآبادی

توضیح: ماهینور المصری وکیل دادگستری، فمینیست و از اعضای سازمان سوسیالیست های انقلابی در شهر اسکندریه است که از آغاز روند انقلابی در مصر به طور مستمر فعالیت جدّی و پیگیرانه ای در متن جنبش انقلابی داشته است.

پریسا نصرآبادی: ماهینور عزیز، خیلی از تو ممنونم که برای این گفتگو به ما پیوستی، این بار دومی هست که ما تو را در این برنامه داریم، و از حضورت خیلی خوشحال هستیم، ضمن این که به طور ویژه از تو سپاس گزاریم که در این شرایط دعوت ما را برای گفتگو قبول کردی.

سیاست مقدورات علیه سیاست امید | پریسا نصرآبادی

ارزیابی بحران ساختاری جمهوری اسلامی در چارچوب منازعات جاری حول مسئله انتخابات، قابل حلّ و فصل نیست که یک نیروی سیاسی جدّی چپ ولو در سطح تحلیل بخواهد به آن دامن بزند. ریشه های این بحران که درازایی بیش از قدمت سی و پنج ساله جمهوری اسلامی دارد، حتی بایستی در سرتاسر دوران پهلوی پی گرفته شود تا از خلال آن بتوان تضادها و تناقضات درون ساختاری و بازیگران و صحنه گردانان جدال ها را دقیق تر شناسایی نموده و در پرتو آن درک دقیق تری از بحران های سیاسی ایران در اِشِل داخلی، منطقه ای و جهانی، و بحران های اقتصادی و اجتماعی به دست آورد و از این زاویه می توان آن را پروژه ای استراتژیک دانست که وارد نشدن چپ تا این لحظه به آن، نافی اهمیت و ضرورت اش نیست.